“Daar is my Kneg wat Ek ondersteun, my Uitverkorene in wie my siel 'n welbehae het. Ek het my Gees op Hom gelê; Hy sal die reg na die nasies uitbring. Hy sal nie skreeu of uitroep of sy stem op die straat laat hoor nie. Die geknakte riet sal Hy nie verbreek en die dowwe lamppit nie uitblus nie; met getrouheid sal Hy die reg uitbring”

Die Christelike lewe is een van heldhaftigheid. En nou praat ek nie net van die lewens van helde soos Polikarpus, Athanasius, Jan Hus, Amy Carmichael of Richard Wurmbrand nie, maar juis spesifiek van die alledaagse lewens van gewone Christene.

As dissipels van ons Here Jesus Christus, word daar van ons verwag om te groei “in die genade en kennis van onse Here” (2 Pet. 3:18). Maar ons vordering in hierdie verhewe roeping word soms vandag belemmer weens die gebrek aan ‘n grootliks vergete geestelike oefening, sogenaamde Christelike oordenking of Christelike meditasie.